پرسشنامه مهارت های ارتباطی

پرسشنامه

مهارت‌های ارتباطی به‌منزله آن دسته از مهارت‌هایی گفته می‌شود که به‌واسطه آن‌ها افراد می‌توانند درگیر تعامل‌های بین فردی و فرایند ارتباط شوند؛ یعنی فرایندی که افراد در طی آن، اطلاعات، افکار و احساسات خود را از طریق مبادله پیام‌های کلامی و غیرکلامی با یکدیگر در میان می‌گذارند.

این مهارت‌ها مشتمل بر مهارت‌های فرعی یا خرده مهارت‌های مربوط به «درک پیام‌های کلامی و غیرکلامی» ، «نظم دهی به هیجان‌ها»، «گوش دادن»، «بینش نسبت به فرایند ارتباط»، و «قاطعیت در ارتباط» است که اساس مهارت‌های ارتباطی را تشکیل می‌دهند (حسین چاری و فداکار، 1384).

کاون و همکاران (1973)، در مطالعهای نشان دادند که کودکانی که از مهارتهای ارتباطی کافی برخوردار نیستند مراجعات بسیار بیشتری بر متخصصین بهداشت روانی دارند (به نقل از میر محمد صادقی، 1383). همچنین پژوهشها نشان میدهد که ارتباط با دیگران سلامت فرد را ارتقا میدهد درحالی‌که انزوای اجتماعی با استرس، بیماری و مرگ زودهنگام مرتبط است. همچنین تحقیقات کارتلج (۱۳۸۵) نشان می‌دهد بسیاری از افرادی که دچار عوارض روانی همچون اضطراب، افسردگی و اختلالات شخصیت هستند ازنظر مهارت‌های ارتباطی بی‌کفایت به نظر می‌رسند و آموزش مهارت‌های ارتباطی به این افراد سبب بهبود وضعیت آن‌ها می‌گردد.

معرفی پرسشنامه مهارت های ارتباطی جرابک

به منظور سنجش مهارت های ارتباطی، از پرسشنامه مهارت های ارتباطی که توسط جرابک (۲۰۰۴) ابداع شده استفاده می شود. این پرسشنامه دارای ۳۴ سوال است.

این پرسشنامه دارای خرده مقیاس های زیر است:

- گوش دادن

- تنظیم عواطف

- درک پیام

- بینش

- قاطعیت

امکانات پرسشنامه:

۱- پایایی و روایی

۲- نمره گذاری

۳- تفسیر